Door: Andy Capp

Natuurlijk is een groot deel van de bevolking een stuk armer dan in Nederland, maar zoveel honger en ellende is er niet meer in Brazilië. De arbeidsomstandigheden zijn vaak minder goed en lang niet alle mensen zijn vervangen door machines, dat wel. En moord en doodslag even op de backburner is natuurlijk prachtig: elke dag spelen, zou ik zeggen.

De weerzinwekkende corruptie werd niet vergeten: president Michael Temer durfde niet eens aan het afscheidsfeest deel te nemen, uit angst voor een publieke vernedering.

“de mega vernietiging van de longen der planeet, de gruwelijke vergiftiging van de zee en de rivieren, de onwaarschijnlijk grote kloof tussen extreem arm en extreem rijk,”

Ja het is goed dat je er over begint: komen de Brazilianen dat nou allemaal brengen, of komen jullie dat halen? En wie blijven er arm en wie worden er rijk?

“lukt het de uitverkoren naties steeds weer om deze lulkoek te verkopen aan hun sufkloterige uitgewrongen stemvee.”

Nou, dat valt behoorlijk tegen, ik heb weinig van die opwinding gemerkt: ik zat zelfs vaak op mijn eentje naar het voetballen te kijken. Toen Lula die spelen naar Brazilië haalde, was de stemming in het land heel anders. Nu is alles in mineur.

De zwaarste economische crisis in 100 jaar (zegt men) + Dilma was niet populair, maar Temer is dat nog veel minder: Brazilië is van de regen in de drup geraakt, de grote uitverkoop dreigt en de veilingmeester is Ali Baba himself.

De meeste Brazilianen hebben dat best wel in de gaten, maar het zijn juist de armen, die het er niet mee eens zijn. De “Braziliaanse VVD-ers” hopen er een graantje van mee te pikken.